2. ,, Dobijasz mnie "

 Na lotnisku byliśmy pół godziny przed odlotem. Napisałam mamie szybkiego esemesa, że już jestem na lotnisku, i że ją kocham, poczym razem z Ryanem pobiegliśmy kupić bilety. Po chwili już siedzieliśmy w samolocie. Zerknęłam na przyjaciela, który wyciągał z plecaka wodę.

- Ryan.. Nie powiedziałam cie czegoś. Panicznie boję się startu i lądowania. – zagryzłam wargę kiedy stewardessa ogłosiła, że zaraz startujemy, i że trzeba zapiąć pasy.

Oczywiście ja już byłam cała zesrana, dlatego byłam mega wdzięczna Ryanowi, że mnie zapiął i chwycił mocno za rękę.

- Oj ty, Głupoto moja.. – zaśmiał się.

Miałam ochotę go wyrzucić z tego samolotu. Ja tu przeżywam katusze a on ma niezłą zabawę. Foch. Oczywiście start przeżyłam wbita w fotel ale potem już było okey. Aby się trochę rozluźnić, wyciągnęłam z torby słuchawki i włączyłam muzykę. Akurat leciał Linkin Park ,, Numb ‘’. Zamknęłam oczy aby nie myśleć o locie jednak ten czubek, chyba z nudów zaczął mną trząść. Otworzyłam oczy.

- Hmm ?

Ryan zdjął mi słuchawki i wziął mnie za dłoń.

- Już dolatujemy. Zapnij pas.

Aha ? Nie wiedziałam, że tak szybko usnęłam. Posłusznie zapięłam się i na nowo, modliłam się podczas lądowania. Nawet się nie skapnęłam kiedy zaczęłam się wydzierać. Gdy było już po wszystkim, spojrzałam zadowolona z siebie na ludzi. Cały samolot, łącznie z pilotami i innymi, gapili się na mnie jak na debila.

- No co ? – wzruszyłam ramionami i usłyszałam śmiech Ryana. – Zamknij się i bierz walizki. – warknęłam.

Na lotnisku wypatrywaliśmy pary u której będziemy mieszkać. Po kilku minutach dostrzegłam parę w średnim wieku, trzymającą kartkę z naszymi imionami. Pociągnęłam w ich stronę Ray’a.

- Dzień Dobry. – przywitałam się – Jestem Sydney a to Ryan

- Witajcie. Jestem Sue a to mój mąż John – uśmiechnęła się kobieta.

John przywitał się i pomógł Ryanowi z walizkami. Ja udałam się z kobietą do ich samochodu. Po 15 minutowej jeździe zatrzymaliśmy się przy ślicznym, białym domku. Uśmiechnęłam się i znowu wysłałam mamie eskę. Gdy weszliśmy do mieszkania, facet poinformował nas, że nasze pokoje są na górze. Poszliśmy je zobaczyć. Mój pokój był na samym końcu korytarza. W chwili kiedy otworzyłam drzwi, z moich ust wydobył się cichy pisk zdziwienia. Cały pokój był jasno różowy. Pościel na łóżku była biała a w doniczkach na oknie były czerwone róże. Pokój posiadał również małą toaletkę, wielką szafę, biurko i toaletę.

- Podoba się pokój ? – John już stał obok mnie z walizkami.

- Tak jest wspaniały. Jeszcze raz bardzo dziękujemy. – wyszczerzyłam się do mężczyzny i przysunęłam bagaże pod szafę.

- Cieszę się. Idę na dół, jakbyś czegoś potrzebowała, wołaj. – John uśmiechnął się i wyszedł.

Chwilę jestem w Londynie a już czuję się jak w domu. No tak, trzeba się rozpakować. Czynność ta zajęła mi około dwóch godzin. Spojrzałam na zegarek. Było już grubo po 22. Postanowiłam, że jutro z rana pójdę na obchód Londynu. Poszłam do toalety, wzięłam prysznic i przebrałam się w piżamę. Stwierdziłam, że czas na odwiedziny więc poszłam do pokoju Ryana. Gdy moje oczy zobaczyły ten bajzel, myślałam, że mi uciekną.

- Yyy, pogięło Cię ? – zapytałam szefa swojego skromnego burdelu, który najnormalniej w świecie siedział przy biurku z lapkiem.

- No co chcesz ? – rozejrzał się.

No tak, co ten ciemny chłopak mógł wiedzieć cokolwiek o porządku.

- Ryan, dobijasz mnie. Ledwo co przyjechaliśmy a ty już masz bałagan. Jutro bierzesz się za porządki. – pogroziłam mu palcem i podeszłam do niego.

- No, Syd.. Błagam, tylko nie tutaj. Oszczędź mi ! – poprosił lecz ja go palnęłam w głowę.

- Cicho ! Co se o nas .. O Tobie pomyśli Sue z Johnem. – szepnęłam aby nie krzyknąć.

Czasami moje wrzaski były niekontrolowane. Kilka razy już miałam za to przypał więc wolałam aby nie powtórzyło się to tutaj.

- No dobra, zabiorę się za to rano.

Skinęłam głową i pocałowałam go w polik.

- Idę spać. Dobranoc. – wychodziłam już gdy usłyszałam odpowiedź.

W swoim pokoju, a raczej w łóżku, nie mogłam myśleć o niczym innym jak o jutrzejszym wypadzie na miasto. Jutro czwartek więc nie musiałam się martwić o pracę, którą zaczynam dopiero w piątek. Z takimi oto przemyśleniami, usnęłam.


Witajcie. Dziękuje za takie pozytywne komentarze < 3 Powiem wam, że naprawdę wciągnęło mnie to udostępnianie bo do niedawna pisałam tylko dla siebie.  Dzięki wam chętnie będę dawała kolejne rozdziały. ^^ Mam nadzieję, że się nie zawiedziecie. :) Zdradzę, że od następnego rozdziału pojawią się chłopcy :D  Miłego czytania  :*